1. zaabsorbowanie hazardem bądź zarabianiem pieniędzy na hazard;
2. przeznaczanie na hazard większej ilości pieniędzy i większej ilości czasu niż się pierwotnie planowało;
3. potrzeba zwiększenia rozmiarów i częstotliwości zakładów, aby osiągnąć odpowiedni stopień zadowolenia (pobudzenia);
4. występowanie niepokoju i rozdrażnienia w sytuacjach utrudniających uprawianie hazardu;
5. powtarzające się utraty pieniędzy na grę i powroty w to miejsce następnego dnia po to, aby odzyskać stratę;
6. podejmowanie prób kontrolowania gry lub powstrzymywania się od hazardu;
7. uprawianie hazardu dla uzyskania korzyści społecznych lub zawodowych;
8. rezygnowanie na rzecz hazardu z wykonywania czynności, które dotychczas sprawiały przyjemność;
9. kontynuowanie uprawiania hazardu pomimo niemożności spłacenia długów lub pomimo sygnałów o istnieniu problemów społecznych, zawodowych, prawnych, o których wiadomo, że są skutkiem hazardu.

Opierając się, z kolei, na kryteriach diagnostycznych zaproponowanych przez ICD-10 można przyjąć, że patologiczny hazard można rozpoznać wówczas, kiedy w okresie ostatniego roku stwierdzono obecność co najmniej trzech objawów z poniższej listy:

1. silną potrzebę lub poczucie przymusu hazardowego grania;
2. subiektywne przekonanie o istnieniu trudności w kontrolowaniu zachowań związanych z hazardowym graniem, tj. upośledzenie kontroli nad powstrzymywaniem się od grania oraz nad długością czasu poświęconego na granie hazardowe;
3. występowanie, przy próbach przerwania lub ograniczenia grania, niepokoju, rozdrażnienia czy gorszego samopoczucia oraz ustępowanie tych stanów z chwilą powrotu do gry;
4. spędzanie coraz większej ilości czasu na graniu w celu uzyskania zadowolenia czy dobrego samopoczucia, które poprzednio uzyskiwane były w krótszym czasie;
5. postępujące zaniedbywanie alternatywnych źródeł przyjemności lub dotychczasowych zainteresowań na rzecz grania;
6. kontynuowanie hazardowego grania pomimo szkodliwych następstw (fizycznych, psychicznych i społecznych), o których wiadomo, że mają związek ze spędzaniem czasu na graniu.

dr n.med. Bohdan Woronowicz